So the question we started with was, if English could be spelled regularly, what would it look like? Now we can answer the question. Since this spelling is regular, it should be easy for all kinds of people to learn, so it will be called “social spelling.” Here’s a fable of Æsop that’s often used for this purpose:
Dhe North Wind and dhe Sun wer disputing which woz dhe stron‘gher, when a travveller came along rapt in a worm cloke. Dha agrede dhat dhe wun whoo ferst suxeded in making dhe travveller take hiz cloke of shood be concidderd stron‘gher dhan dhe udher. Dhen dhe North Wind bloo az hard az he cood, but dhe mor he bloo dhe mor cloasly did dhe travveller foald hiz cloke around him; and at laast dhe North Wind gave up dhe attempt. Dhen dhe Sun shon out wormly, and immejaitly dhe travveller tooc of hiz cloke. And so dhe North Wind woz obliajd too confes dhat dhe Sun woz dhe stron‘gher ov dhe too.
Here’s a poem:
JABBERWOCKY
Twoz brillig, and dhe sliadhy toavz
Did ghire and ghimbel in dhe wabe:
Aul mimzy wer dhe borogoavz,
And dhe mome raths outgrabe.
“Beware dhe Jabberwoc, mi sun!
Dhe jauz dhat bite, dhe clauz dhat cach!
Beware dhe Jubjub berd, and shun
Dhe froomeyous Bandersnach!”
He tooc hiz vorpal sord in hand:
Long time dhe manxome fo he saut—
So rested he bi dhe Tumtum tre,
And stood awhile in thaut.
And, az in uffish thaut he stood,
Dhe Jabberwoc, widh ize ov flame,
Came whifling throo dhe tulgy wood,
And berbld az it came!
1, 2! 1, 2! And throo and throo
Dhe vorpal blade went snicker-snac!
He left it ded, and widh its hed
He went galumfing bac.
“And, haz dhou slane dhe Jabberwoc?
Cum too mi armz, mi bemish boi!
O frabjous da! Calloo! Calla!”
He chortld in hiz joi.
Twoz brillig, and dhe sliadhy toavz
Did ghire and ghimbel in dhe wabe;
Aul mimzy wer dhe borogoavz,
And dhe mome raths outgrabe.
Luwis Carrol
from “Throo dhe Loocking-Glaas and Whot Allice Found Dhare” (1872)
And finally for this page, a dwarf poem:
Far over dhe Misty Mountainz coald,
Too dunjonz depe and cavvernz oald,
We must awa, are brake ov da,
Too ceke our pale enchaanted goald.
Dhe dworvz ov yor made mity spelz,
While hammerz fel like ringing belz,
In placez depe, whare darc thingz slepe,
In hollo haulz beneeth dhe felz.
For ainshent king and elvish lord
Dhare menny a gleming goalden hord
Dha shaipt and raut, and lite dha caut,
Too hide in gemz on hilt ov sord.
On cilver neclacez dha strung
Dhe flouweuring starz, on crounz dha hung
Dhe draggon-fire, on twisted wire
Dha mesht dhe lite ov moone and sun.
Far over dhe Misty Mountainz coald,
Too dunjonz depe and cavvernz oald,
We must awa, are brake ov da,
Too clame our long-forgotten goald.
Goblets dha carvd dhare for dhemcelvz,
And harps ov goald, whare no man delvz
Dhare la dha long, and menny a song
Woz sung unherd bi men or elvz.
Dhe pianz wer roring on dhe hiats,
Dhe wind woz moning in dhe nite,
Dhe fire woz red, it flaming spred,
Dhe treze like torchez blaizd widh lite.
Dhe belz wer ringing in dhe dale,
And men looct up widh facez pale.
Dhe draggonz ire, mor feers dhan fire,
Lade lo dhare touwerz and houzez frale.
Dhe mountane smoact beneeth dhe moone.
Dhe dworvz, dha herd dhe tramp ov doome.
Dha fled dhe haul too diying faul
Beneeth hiz fete, beneeth dhe moone.
Far over dhe Misty Mountainz grim,
Too dunjonz depe and cavvernz dim,
We must awa, are brake ov da,
Too win our harps and goald from him!
Dhe wind woz on dhe widherd heeth,
But in dhe forrest sterd no lefe:
Dhare shaddoze la bi nite or da,
And darc thingz cilent crept beneeth.
Dhe wind came doun from mountainz coald,
And like a tide it rord and roald.
Dhe braanchez groand, dhe forrest moand,
And leevz wer lade uppon dhe moald.
Dhe wind went on from West too Eest;
Aul muivment in dhe forrest ceest.
But shril and harsh acros dhe marsh,
Its whisling voicez wer releest.
Dhe graacez hist, dhare tascelz bent,
Dhe reedz wer ratling—on it went.
Oar shaken poole under hevvenz coole,
Whare racing cloudz wer torn and rent.
It paast dhe Loanly Mountane bare,
And swept abuv dhe draggonz lare:
Dhare blac and darc la boalderz starc,
And fliying smoke woz in dhe are.
It left dhe werld and tooc its flite
Over dhe wide ceze ov dhe nite.
Dhe moone cet sale uppon dhe gale,
And starz wer fand too leping lite.
Under dhe Mountane darc and taul,
Dhe King haz cum untoo hiz haul!
Hiz fo iz ded, dhe Werm ov Dred,
And evver so hiz foze shal faul!
Dhe sord iz sharp, dhe spere iz long,
Dhe arro swift, dhe Gate iz strong.
Dhe hart iz boald dhat loox on goald;
Dhe dworvz no mor shal suffer rong.
Dhe dworvz ov yor made mity spelz,
While hammerz fel like ringing belz
In placez depe, whare darc thingz slepe,
In hollo haulz beneeth dhe felz.
On cilver neclacez dha strung
Dhe lite ov starz, on crounz dha hung
Dhe draggon-fire, from twisted wire
Dhe mellody ov harps dha rung.
Dhe mountane throne wuns mor iz frede!
O! Wondering foke, dhe summonz hede!
Cum haist! Cum haist! Acros dhe waist!
Dhe king ov frend and kin haz nede.
Nou caul we over dhe mountainz coald,
“Cum bac untoo dhe cavvernz oald!”
Here at dhe gaits dhe king awaits,
Hiz handz ar rich widh gemz and goald.
Dhe king haz cum untoo hiz haul
Under dhe Mountane darc and taul.
Dhe Werm ov Dred iz slane and ded,
And evver so our foze shal faul!
Faerwel we caul too harth and haul!
Dho wind ma blo and rane ma faul,
We must awa, are brake ov da
Far over dhe wood and mountane taul.
Too Rivvendel, whare Elvz yet dwel
In glaidz beneeth dhe misty fel.
Throo mor and waist we ride in haist,
And whidher dhen we cannot tel.
Widh foze ahed, behiand us dred,
Beneeth dhe ski shal be our bed,
Until at laast our toil be paast,
Our gerny dun, our errand sped.
We must awa! We must awa!
We ride befor dhe brake ov da!
—From “Dhe Hobbit” bi J R R Tolkene (1937)